'Kennis van psychiatrische problemen keihard nodig op de werkvloer van de ouderenzorg'

Waarom hebben professionals op de werkvloer in de ouderenzorg deze cursus nodig?
‘Nu ouderen zo lang mogelijk thuis moeten blijven wonen, zien we in instellingen een toename van mensen met complexe lichamelijke en psychiatrische problemen. Maar als zorgverleners krijgen we onvoldoende in onze opleiding of bijscholing mee hoe je met psychiatrische problemen omgaat. Veel collega’s vinden het ook eng en denken dat deze mensen in de ggz thuishoren. Maar we moeten niet bang zijn voor het zieke brein, dat hoort net zo bij ons vak als het zieke lichaam. En als je daar goede kennis van hebt en de vaardigheden om ermee om te gaan, is het niet langer spannend en kun je mensen veel beter helpen. Dat zelfvertrouwen gun ik alle collega’s.’
 
Hoe geef je je cursisten dat zelfvertrouwen?
‘Iedereen die met ouderen werkt heeft allereerst basiskennis nodig. In het kort: wat is een depressie of een psychose, een angststoornis of een cognitieve stoornis? Waarom zien die ziektes er anders uit bij ouderen dan bij jongere mensen? Ik vertel de cursisten dat niet alleen, ik laat het ze ook invoelen. Met eenvoudige spelletjes laten de trainingsacteur en ik je bijvoorbeeld ervaren hoe makkelijk je brein in de war kan raken, en met verhalen uit de praktijk laat ik je de mens achter de ziekte zien. Dan begrijp je echt waarom mensen reageren zoals ze reageren.’
 
En hoe zit het met de vaardigheden?
‘Je krijgt handige tools die aangeven wat je wel en niet moet doen bij elke stoornis. Wat doe of laat je bijvoorbeeld wanneer een depressieve oudere niet uit bed wil komen? En ga je mee in de waanbeelden van iemand met een psychose of juist niet? Er is ook ruimte om voorbeelden uit je eigen praktijk te bespreken.’
 
Hoe zorg je ervoor dat de cursus aansluit bij die praktijk?
‘Deze cursus is van en voor mensen van de werkvloer. In de tijd dat ik zelf in een verpleeghuis werkte, vond ik het een gemis dat er geen bijscholing was op dit gebied, en uiteindelijk is daar dit programma uit voortgekomen. Ik werk nog altijd met cliënten en dat blijf ik doen, en dat geldt ook voor de mensen met wie ik samenwerk, zoals de trainingsacteur. We zijn collega’s die hetzelfde meemaken en dezelfde taal spreken. De vertaalslag naar de praktijk van elke dag zit er dus helemaal ingebakken.’