‘Het bestaan als Gz-psycholoog in opleiding tot klinisch psycholoog heb ik ervaren als heel afwisselend, maar ook als een hogesnelheidstrein die niet stopt. Je bent met zoveel verschillende dingen bezig! Terugkijkend heeft de opleiding vooral mijn denkniveau veranderd: ik kan nu veel abstracter denken over casuïstiek en van grotere afstand kijken naar de ggz. Wat ik ook enorm waardeer is dat ik vrijer, complexer en integratiever heb leren werken. Ik besef aan de ene kant nog sterker dat je nooit alles kunt weten, maar ik weet wel waar kennis te halen valt. En ik heb genuanceerder leren denken over wat ik voor kinderen en ouders kan betekenen: ik kan ze meestal niet beter maken, maar wel op weg helpen.’
‘Bij GGz Centraal ben ik nu samen met mijn team bezig een nieuwe kliniek op te zetten voor complexe zorg voor twaalf- tot achttienjarigen. Met een voor ons nieuw concept, gericht op kort en flexibel behandelen. Deze functie is een combinatie van diagnostiek en behandeling in de complexe psychiatrie met management en innovatie - echt een baan voor een klinisch psycholoog!’
__________________________________________________________________________________________________________________
Informatie over de specialistische opleiding tot klinisch neuropsycholoog >
Ik kan nu veel abstracter denken over casuïstiek en van grotere afstand kijken naar de ggz
Interview met Deelnemer klinische psychologie Mareille Schalkx
18 april 2016
‘Omdat ik vooral complexe problematiek leuk vind, wist ik dat ik ooit klinisch psycholoog wilde worden. Sneller dan ik had gedacht vond ik een opleidingsplaats bij GGz Centraal, om precies te zijn bij Fornhese kinder- en jeugdpsychiatrie in Almere. Het behandelprogramma daar is ingedeeld in drie leeftijdscategorieën en in de loop van de opleiding heb ik bij alle drie gewerkt. Bijzonder was dat ik tijdens mijn zwangerschap bij de afdeling voor nul- tot zesjarigen zat. Door de lessen die ik kreeg over hele jonge kinderen was ik me erg bewust van alle risico’s, maar aan de andere kant kon ik me beter verplaatsen in ouders die met hun kleine pareltje in de wachtkamer zaten.’